Bilirsiniz malum okul alışverişi haftalarındayız.pamuk eller yavaştan ceplere doğru inmek mecburiyetinde okula göndereceğiniz çocuklarınız varsa eğer.Bugün şahit olduğum bir olay cebindeki para kadar mıdır hayat acaba dedirten türdendi.Okula çocuğunu göndermek mecburiyetinde olan vatandaşımızın biri alışverişini yapmış iki kız çocuğunun.Aldıklarına baktım bilindik okul kıyafetleri üç,beş parça birşey.Üstü başı harap içinde ama çocuklarına ne gerekiyorsa alma zorunluluğu var işte.Kasaya geldiğinde 365 gibi bir tutarla karşı karşıya kaldı.Sağa baktı, sola baktı şaşkın bir yüz ifadesiyle.Bu ifadeyi görmem yetti içimden birşeyler koptu.
Cebimizdeki para kadar mı hayatı yaşamak zorundayız ki?Hayatı da yaşamak değil aslında Bu okula giden çocuğuna gerekenleri almak kadar zorunlu,sıradan bir ihtiyaç.Ama buna bile cebindeki kuruşlar engel.İşte bazen umutlara,hayatı yaşamaya,sevinmeye bile engel olabiliyor cebindeki para.Nasıl anlatılır ki bu babaya "Hayat boş,eğlen,anı yaşa"diye boş lakırdılar.Onun daha hayatının zorunlu ihtiyaçlarını bile karşılama gücü yokken.Hayat adil değil,para adil değil,insanlık hiç de adil değil.Hz.Ali'nin dediği gibi hayat biraz "DÜNYADAKİ EN SAĞIR EDİCİ SES,ACI ÇEKEN BİR MAZLUMUN SUSKUNLUĞUDUR!" ben bugün duydum o sesi çınlıyor hala kulaklarımda.Hayat düşlediğin kadar değil cebindeki para kadar bazen.Hayat öyle işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder