Uzun bir aradan sonra blogda beni yazmaya iten olay dün akşam izlediğim FOXana haberdeki o haber...Kendi insanlığımı sorgulatan,izlerken gözlerimin aniden dolduran o iki kardeş...Biri daha okul çağında bile değil,diğeri ise yeni okula başlayacak çağda gibi duruyor.Bir çöp koyteynerinden ne bulurlarsa ellerindeki torbalara bir define bulmuşcasına sevinçle koyuyorlar.Bulduklarıysa çoğumuzun beğenmeyip attığımız o küflü ekmekler,çürümüş domatesler."Ne yapalım ağabey,ekmek yok,mecburuz diyor."mikrofon uzatan muhabire küçük çocuk.babası felçliymiş,annesi ise hasta..Biz ne zamandan beri komşumuz açken yatar olduk.ya da sahi böyle birşey var mı bizim lügatlarımızda?Yoksa o hadis-i, şerif "komşumuz açken tok yatan bizden değiLdir." tozlu raflarda kalan kitaplar gibi unutuldu mu?
Hayır küçük çocuk pardon büyük adam!felçli olan senin baban değil felçli olan bizim insanlığımız(!)Kusura bakma büyük adam sen ekmek bile bulamazken senin çağındakiler cep telefonu,bilgisayar beğenmiyor.Her öğün ayrı yemek istiyorlar.nasıl öder bu insanlık senin vebalini bilemiyorum büyük adam.Tek bildiğim utanıyorum insanlığımdan belki de hiç olmayan insanlığımızdan...
Sen dağda bayırda koşmalıydın arkadaşlarınla büyük adam.Bir şeker uğruna ağlamalıydın ve kirlenmiş yüzünün yerine gülücükler olmalıydı gamzelerin olan büyük adamİinsanlığımız ağlattı seni büyük adam.Affet bu felçli insanlığı büyük adam.çünkü biz doyuramadık bazılarımızı hep kendi postumuz derken unuttuk elimizi vermeyi...
Ve yine yeniden felçli de olsa insanlığımız ötekileştirdiklerimize -biz kendimizi ne zannediyorsak- artık bir avuç da olsa insanlık diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder